Gebelik esnasında bebekte bulunan hastalıklara tanı konulması isteği, son yıllarda pek çok testin kullanıma girmesine neden olmuştur. 1970’ li yılarda anne kanındaki bebeğe ait hormonların düzeylerine bakılarak down sendromlu bebeklerin normal bebeklere göre farklı olduğunun bulunması ile tarama testleri ortaya çıkmıştır. Tarama testleri ile risk değerlendirmesi yapılan annelere, gerektiğinde invaziv girişimler yapılarak kesin tanı konulmaktadır. 1980’li yıllarda kullanıma giren 3’ lü Tarama Testi, anne kanındaki 3 farklı hormonun düzeylerinin (afp+hcg+estriol ) ölçülmesine dayanıyordu. Bu testle Down Sendromu, Trizomi 13, Nöral Tüp Defektlerinin doğum öncesi tanısının yapılması sağlanmaya calışılmıştır. Ancak yıllar içinde testin yeterli tanı değerinin olmadığı (sensitivite : %65 ) görülmüştür. Sonraki yıllarda 11-14 haftalarda yapılan duyarlılığı daha yüksek olan Kombine test kulanılmaya başlanmıştır.Bu testte 11-14 haftalarda ense kalınlığı, PAPP-A ve hcg ölçülür.Kombine test duyarlılığı ise yaklaşık %80 civarındadır. Son yıllarda ise 3’lü Tarama testine inhibin eklenerek 4’lü Tarama testi uygulanmaya başlanmıştır. Günümüzde ise tarama testlerinin en gelişmiş olanı ve %90 duyarlılıkla kullanılan serum entegre testi uygulanmaktadır. 11-14. hafta ve 16-20.haftalarda 2 kez kan alınır.Nukal kalınlık ve baş çapı ölçülür. Kan biyokimyası sonuçları ile entegre edilir.Entegre test sensitivitesi yaklaşık olarak %90 dır. Gereksiz amniosentez oranlarını düşürme konusunda oldukça tatminkardır.Sonuç olarak Entegre Serum Test günümüz koşullarında en güvenilir tarama testidir.
